Á að vinda ofan af "einkavæðingu" í sjávarútvegi næst?

Það jákvæða við ákvörðun ríkisstjórnarinnar í dag er að reyna skal að marka heilsteypta stefnu um eignarhald á auðlindum og fyrirtækjum sem framleiða, flytja og dreifa raforku.  Ekki bara klístra einum pólitískum plástri á málið af því að fyrirtækið heitir Magma og er frá Kanada.

Orkugeirinn er í heildina mörg hundruð milljarða króna virði svo það er stórmál ef ríkið ætlar sér að eiga hann til lengdar.  Ólíklegt er t.d. að orkufyrirtæki í opinberri eigu hafi bolmagn til að fjármagna frekari orkuframleiðsluverkefni á næstu árum, sérstaklega ef ríkið þarf að leggja tugi milljarða í að leysa til sín HS orku og endurfjármagna síðan fyrirtækið í framhaldinu.

Einnig þarf að skoða vandlega hvort og þá hversu stóran hlut er ásættanlegt að einkaaðilar eigi í orkuframleiðslufyrirtækjum?

Í framhaldinu hljóta hins vegar að vakna upp spurningar um stóra samhengið, þ.e. eignarhald í öllum auðlindagreinum.  Er t.d. ásættanlegt að útlendingar hagnist á að eiga hlut í sjávarútvegsfyrirtækjum á Íslandi?

Jafnvel gætu slíkar spurningar vaknað um eignarhald í landbúnaði.  Nú eru t.d. dæmi um að jarðir sem búa yfir jarðhita og vatnsréttindum séu í eigu útlendra auðjöfra - ætlar ríkið að leysa þær til sín?

Það verður forvitnilegt að fylgjast með þróun þessa máls á næstu mánuðum.

Vill vinda ofan af Magma máli